شبی از پشت یک تنهایی نمناک و بارانی تو را با لهجه ی گل های نیلوفر صدا کردم.تمام شب برای باطراوت ماندن باغ قشنگ آرزوهایت دعا کردم.پس ازِ یک جستجوی نقره ای در کوچه های آبی احساس تو را از بین گل هایی که در تنهایی ام رویید با حسرت جدا کردمو تو در پاسخ آبی ترین موج تمنای دلم گفتی دلم حیران و سرگردان چشمانی ست رویاییو من تنها برای دیدن زیبایی آن چشم تو را در دشتی از تنهایی وحسرت رها کردمهمین بود آخرین حرفت و من بعد از عبور تلخ و غمگینت حریم چشمهایم را به روی اشکی از جنس غروب ساکت و نارنجی خورشید وا کردمنمی دانم چرا رفتی؟نمی دانم چرا ، شاید خطا کردمو تو بی آن که فکر غربت چشمان من باشینمی دانم کجا ، تا کی ، برای چه ،ولی رفتی و بعد از رفتنت باران چه معصومانه می بارید
نمی دانم چرا ؟ شاید به رسم و عادت پروانگی مان باز برای شادی و خوشبختی باغ قشنگ آرزوهایت دعا کردم...!!.‬

هرروز هفده بار برسجاده به جزرو مد می ایستیم تا دریا شدن فراموشمان نشود.

کسی که سخنانش نه راست است و نه دروغ ، فیلسوف است  .

. کسی که راست و دروغ برای او یکی است متملق و چاپلوس است  .

. کسی که پول میگیرد تا دروغ بگوید دلال است  .

. کسی که دروغ می گوید تا پول بگیرد گداست  .

. کسی که پول می گیرد تا راست و دروغ را تشخیص دهد قاضی است  .

. کسی که پول می گیرد تا راست را دروغ و دروغ را راست جلوه دهد وکیل است  .

. کسی که جز راست چیزی نمی گوید بچه است  .

. کسی که به خودش هم دروغ می گوید متکبر و خود پسند است  .

. کسی که دروغ خودش را باور می کند ابله است  .

. کسی که سخنان دروغش شیرین است شاعر است .

. کسی که علی رغم میل باطنی خود دروغ می گوید زن و شوهر است.

. کسی که اصلا دروغ نمی گوید مرده است.

. کسی که دروغ می گوید و قسم هم می خورد بازاری است.

. کسی که دروغ می گوید و خودش هم نمی فهمد پر حرف است.

. کسی که مردم سخنان دروغ او را راست می پندارند سیاستمدار است.

. کسی که مردم سخنان راست او را دروغ می پندارند و به او می خندند دیوانه است